شب شیشه ای دردهای من در کدامین روزشکسته خواهد شد
به عزای کدام غریبه غمگین نشسته ام
در کوچه ها بوی مرگ می اید و قلب بی سخاوت من به مسلخ عشق میرود
ان زمان که در بی کرانگی غرق می شوم بر تن عشق هزار بوسه می زنم وعاشقانه باد را در اغوش می کشم به اعتماد شانه های باد وبر آستان روزهای اینده تکیه می زنم
روزها می روند ومی ایند.سکوت،تیرگی،فرار
تیرگی های موهوم در سایه سار نگاهم
همواره شورشی به عمق نگاهت
در بیغوله این دل به پا می شود
انگاه که درخت های جوانی ام
در برابر جاده های شوم سرنوشت خمیده شدند،
راهی جز خمودگی نبود خمودگی عشق
|
|
